Songs & teksten uit het hart

Hou me vast

Zoveel dagen, zoveel jaren zijn voorbij

Maar ik zie haar nog steeds zo helder voor m’n geest

toen ze zei: «Hou me vast, hou me vast»

Zoveel gelachen in die tijd tot ze me zei

«O mijn vriend, hou me vast;

‘t wordt duister in mijn hoofd. »

Alles wordt grauw

De zon verdwijnt uit mijn leven

Alles wordt koud

hou me vast en voel m’n lichaam beven

Alles wordt grauw

De zon, de kleuren, en m’n leven     

«O, m’n vriend,

hou me vast want ik…ik ben zo bang voor…»

Zoveel dagen, zoveel jaren zijn voorbij

Maar ik zie haar nog steeds zo helder voor m’n geest

toen ze zei: «Hou me vast, hou me vast, hou me vast…»

©Apollinaire MM-D  2019

Thema: Wees er voor elkaar voor het telaat is.

M'n schoonzusje, Maxima's zusje Inès:

Een bevriende Nederlander hoorde het verhaal schuilend achter het nummer. Hij liet me plechtig beloven om het lied eveneens op te sturen naar z'n koningin Maxima. Voor het verlies van haar jongere zusje die dezelfde weg koos als m'n allerliefste schoonzusje. Bij deze...

Hare Majesteit...Hopelijk mag het U en andere mensen die in allerstilte rouwen, wat troost brengen.



Met warme groet, Apollinaire

Ik kan me zelf, na al die jaren, nog steeds mentaal pijnigen met wat-als-ik toch-maar vragen...net zoals zovelen andere mensen vanwie een dierbare een afrit vroeger genomen heeft.

Het mooiste, dat ben jij         (sage van ouder & kind)

O m’n kind, je bent pas geboren

zo mooi en zo broos

ik wist niet dat de liefde

voor een kind zo diep gaat

je lacht naar mij en het maakt me blij

maar ook ergens rusteloos

want ik wil dat je nu al weet dat ik er zal zijn

-voor altijd-

Het mooiste, dat ben jij

en ik zal er altijd zijn voor jou

O m’n kind, je bent zoveel ouder

zo jong maar ook zo fel

Je wint van mij, ik laat je vrij

Goed, je mag gaan

De wijde wereld in

O m’n kind, kijk toch maar uit!

De wereld is zoals ze is

en vaak doet het pijn

-geloof me-

Het mooiste, dat ben jij

en ik zal er altijd zijn voor jou

-Vergeet nooit-

Het mooiste, dat ben jij

en wat er ook mag zijn

Ik ben er voor jou -nu en altijd-

O m’n kind,

Ik ga naar m’n einder toe,

jij rusteloos

Je ene arm om me heen

In de ander slaapt jouw kind

En je zingt:

Het mooiste, dat ben jij

en ik zal er altijd zijn voor jou

Het mooiste, dat ben jij

en waar je ook mag zijn

weet dat ik... van je hou.

©Apollinaire MM-D  2021

Thema: één van de belangrijkste boodschappen dat je je kind kan meegeven is dat ze nooit mogen vergeten, ondanks wat er hen ook aangedaan of tegen gezegd worden, dat ze het allermooiste zijn wat er bestaat...

Het meisje met de zwavelstokjes

Ze was klein, ze was blond

Met haar stokjes ging ze rond

Zeulend door de drukke straat

In de sneeuw, in de kou

En zonder schoenen aan

En dit op Oudejaar.

En ze smeekte «Mevrouw en aub meneer,

koop een stok, dat ik mag gaan »

Maar de mensen liepen heen

Naar hun nieuwjaarsfeest

En keken haar zelfs niet aan.

Heel alleen en verkleund

keek ze door een raam

en zag de warmte van een thuis

en ze nam een stokje beet

en streek er ééntje aan

En zo, kreeg ze’t wat warm.

In het vuur, in het licht

zag ze het gezicht

van zij die van haar hield maar stierf

En ze prevelde zacht:

«O, oma hou me vast

en neem me met je mee.»

Ze was klein, ze was blond

met een glimlach op haar mond

vond men haar dood op straat

«Ja meneer, mevrouw...

het meisje stierf van kou.

Koude uit ons hart.»

©Apollinaire MM-D  2016

Hoe staan wij vandaag tegenover het meisje van toen?

Tegenover verschoppelingen, bedelaars, daklozen en vluchtelingen op straat. Ook ik betrap me erop dat ik er soms een bocht omheen maak...

Superman   (live)

Heel lang geleden toen ik kind was en ik zag

de zwakste die gepest werd door de sterkste van de klas.

En hoewel ik tot de kleinste van klas gerekend werd

balde ik m'n vuist en opende m'n hemd als Superman

recht op 't gevaar als Superman.

Maar met bebloede neus en m'n bovenlip gescheurd

vroeg m'n  oma: «jongen, wat is er weer gebeurd?

Laat me twee keer raden

je hebt je vuisten weer gebald en je hemd opengescheurd en 

gevlogen als je held als Superman

recht op 't gevaar als Superman

...een echte man».

Maar de tijd deed z'n werk en ik werk langzaam aan groot

De superman geborgen en m'n oma is lang dood

en laatst op het werk werd er weer iemand gepest

ik voel me niet geroepen -ik ben niet langer held-

want nu ben ik groot en m'n hemd blijft dichtgeknoopt

de superman is weg, de superman is dood

Ja, de superman is weg...

net als m'n oma... dood.

Maar plotseling hoorde ik haar stem in mijn hoofd

«O, m'n kleine jongen: wat was je vroeger groot

groots in kleine dingen

O, wat hield ik van mijn held

met je bovenlip gescheurd en je knopeloze hemd

met je bovenlip gescheurd en je knopenloze hemd

met je bovenlip gescheurd...

O, wees terug een held

O, wees terug m'n  held

O, wees terug een...»

©Apollinaire MM-D  2017

Thema: Waar zijn onze jeugdidealen gebleven.

Superman of de kroniek van de teloorgang der idealen tijdens het opgroei-proces naar volwassenheid.

Dit is een live-versie vanop een oefensessie ter voorbereiding van de geplande jubileum-concertreeks 'Superman'. Op het concert, tijdens de laatste fase van het lied wordt verondersteld terwijl we met z'n allen neuriën dat iedereen (met gesloten ogen) nadenkt over z'n leven. Hoe men vroeger was en hoe men geëvolueerd is. Over wat er doorheen de jaren nog overeind is gebleven van de jeugd-idealen.

grappige anekdote:

Tijdens m'n concerten vraag ik bij dit nummer steevast aan het publiek wie in hun kinderjaren hun helden waren.

Daar was op een keer een man van een iets oudere leeftijd die luidkeels riep: " Zeg, ik ben nog steeds fan van Batman!" waarop z'n vrouw naast hem porde en repliceerde: "Aha! Dus daarom verdwijnen al mijn nylonkousen!"

Buldergelach in de zaal :)

Père

Père, s'il te plaît

Laissez-moi

Je ne connais pas

ce pays ni toi, mon pére

Je m'envais où tu m'as laissé

Là-bas chez moi

c'est loin de chez toi

Père, c'est bien bizar

tout le temps, j'entends ta voix

de plus en plus douce

comme tu t'en vas

Père attends-moi

Mais pére, où est tu?

on dit que tu est parti

comme telle aussie

notre histoire...

O papa, repose-toi

©Apollinaire MM-D 2022

Voor m'n overleden vader. In de taal waarmee we toen communiceerden

Toen ik 1 jaar oud was bracht m'n vader me als doodzieke baby bij m'n grootouders in België. Decennia later, na m'n studies bezocht ik hem en stelde hij, fier op z'n afgestudeerde zoon, voor wat ik allemaal kon betekenen voor hem en zijn volk. Ik sloeg het af met de woorden: Père, Je ne connais pas ce pays ni toi...Où te m'as emmené dans le temps est devenue mon endroit ou je me sens chez moi. De ontgoocheling droop van z'n gezicht maar ik voelde toen dat het niet anders kon.

Nu hij gestorven is, voel ik een diepe droevenis geen betere zoon geweest te zijn voor hem maar vooral dat ik niet meer pogingen heb ondernomen om samen een verhaal te schrijven. Hij was tenslotte m'n vader, m'n papa.

Kièrekiè were

Vandaoge is't were sossitse

me ne groate skep puree

Dikke vette sosse met die sprutten

en ik weet da min moeder

were ga zagen als 'k zegge njè

Ke kan nie bluven eten want k'e diaree

kièrekiè were, kièrekiè were

kièrekiè were en moak nie van je neuze

van je neuze

want 't es 't aol nie weird

Twè vinten an den twog in een brun kafé

ze waren joaren moaten moar da telde niet mijè

want ze wilden alletwè met die jeine madam

Den njiènen kreeg ur ant en den andren trapte et an

kièrekiè were, kièrekiè were

kièrekiè were en moak nie van je neuze

van je neuze

want 't es 't aol nie weird

En dienen groat'n rosten beir van de USA

kreeg et ep z'n eupen van den Korean

me zin fratsen en zin bommen en zin tralala

die groat'n beir zei ep z'n USA's

kièrekiè were, kièrekiè were

kièrekiè were en moak nie van je neuze

van je neuze

want 't es 't aol nie weird

Ge zit n'en nieweird!

©Apollinaire MM-D  2019

Zonder jou

De zon breekt door

Een nieuwe dag

Ik sta op en

maak me klaar

voor een dag zonder jou

 -zonder jou-

En in de straat

op het werk

lach ik vriendelijk,

hou me sterk

Maar ik denk zo vaak aan jou

Wat moet ik zonder jou

-zonder jou-

En iedereen

om me heen heeft gerouwd

Ja, zelfs geweend

Maar het medeleven sterft

waar het leven verdergaat

Dus ik lach, knik

en zeg ja, O ja

Ik lach, knik en ja

Ik lach, knik...hm, ja

Maar nee oh nee,

het gaat niet goed met mij

Nee, nee

het doet nog steeds zo’n pijn

Nee oh nee,

het gaat niet goed met mij

Nee oh nee, 

het doet nog steeds zo’n pijn

Al zegt men dat de tijd alles heelt

 Ja, alle wonden heelt

Maar ik leef en jij ging dood

Ik moet, moet alleen door

ik moet door...

Maar ik leef en jij ging dood

Ik moet, moet alleen door.

©Apollinaire MM-D  2007

Thema: rouw kent geen vast tijdslimiet. Bovendien is het voor iedereen een andere belevenis

Maar het medeleven sterft

waar het leven verdergaat

Dus ik lach, knik

en zeg ja, O ja

Ik lach, knik en ja

Ik lach, knik...hm, ja

Onverwerkt verdriet:

Er wordt wel meegeleefd met zij die rouwen maar in onze maatschappij staat er wel een ongeschreven en onuitgesproken algemene houdbaarheidsdatum op een rouwperiode. Daarom knikken mensen gedwee als er nog es terloops gepeild wordt naar het gemis. Dit terwijl de wonde van het verdriet vaak nog open en bloot gaapt.

Er schuilt heel veel verdriet en gemis achter de gevels van onze straten.

Vandaag ziet men vaak tranen opwellen bij de mensen wanneer er gevraagd wordt hoe het met hen gaat. Hoe het écht met hen gaat...Dan merkt men dat het verdriet nét onder het oppervlakte verscholen ligt. Dit door de sociale druk om steeds maar te doen alsof alles super ok is.

Ter nagedachtenis van Nathalie Slosse, jeugdboekschrijfster. In 2004 werkten we samen aan de stedenband tussen Kinshasa en Brussel.

Toen ze later ziek werd bezocht ik haar op in het ziekenhuis en vertelde haar spontaan dat ze erdoor zou komen en ze iets creatiefs zou doen met haar leven. In het ziekenhuis merkte ze op dat kinderen vaak uit het ziekteproces van hun ouders gehouden werd en ze bedacht prompt een monster...    na haar genezenverklaring begon ze een kinderboek te schrijven. 'Grote boom is ziek'. Dit werd het begin van een reeks kinderboeken met als onderwerpen die niet zo voor de hand liggen in onze maatschappij...

Ze vocht samen met haar talismanneke voor het bespreekbaar maken van onderwerpen...tot ze in 2018 haar strijd tegen de verdomde kanker verloor. Nu strijd haar Talismanneke alleen verder. Jullie interesse en steunen zijn dan ook heel welkom. Alvast bedankt.

Daisy

Daisy klopt aan mijn deur

maar ik blijf in bed

ze schrijft mij een brief

doch, ‘k snap het niet

ze schrijft:”Jongen, ik wil met jou praten nog één keer bij jou slapen

m’n nachten zijn zo stil en ik voel me zo alleen

hopeloos en kil; niemand om me heen”.

m’n deur bleef altijd wel open

voor een nieuwe meid

Meisjes van mijn dromen

ach, meisjes zonder spijt

Ik denk: “Daisy, je kunt het me niet vragen

O, denk toch aan die dagen die volgen

en daarbij wij hebben het geprobeerd

Eindeloze strijd en ‘t liep totaal verkeerd”.

Tranen in je ogen dat je werkelijk lijdt

Zal ik ze maar drogen, ‘k voel een beetje spijt

Zag ik je daar niet dolen eenzaam op die brug

Voel je je zo verloren

ach, ik kom terug bij jou.

ik denk: “Morgen, deel ik al jouw zorgen

en dromen we geborgen

we nemen alle tijd en maak ik jouw ontbijt

maar ik ben nu niet alleen

nee, nu heb ik geen tijd”.

ik roep: “Daisy, ik wil met jou praten

en naar de sterren gapen

zoals we vroeger lagen in de zaligheid

jij hier dicht bij mij; het madeliefje ben jij”.

Ik huil: “Daisy, waarom toch die trots

en nu en dan zo plots”

ik voel me zo alleen

jij bent er niet meer

mensen om jou heen

staren op, ze staren op jou neer

©Apollinaire MM-D  1992

Anna

Anna schrijft een boek

-haar dromen-

Anna leeft in het huis

want mensen schreeuwen

mensen gooien

Boeken branden

maar Anna schrijft

En Anna schrijft een boek

through a man a wife a child

The child in you and me

Kinderleed in de strijd

de pijn en helse kou

en Anna wordt

ja, ze wordt een vrouw.

Like I’m dreaming now

You'll comfort me as I seek

Like I dreaming now

I know one day will be

But hold me now

hold me tight hold me close

'cause I'm losing

She losing hope – losing hope-

Anna schrijft een boek vol drome

(Anna write’s her dreams)

Anna, jonge vrouw in het huis

Jouw tedere lach wordt nooit verloren

(your smile will never be lost)

maar Anna, er heerst verraad

Ja Anna, voor jou wordt het te laat.

©Apollinaire MM-D  1996

Julia

Zoals je daar nu ligt,

dromend roosje

jouw vertrouwd gezicht

ik ken je mond

en draai ik me maar weer om

-Julia-

En je weet dat ik jou

alles geef, alles vergeef

ik geef nog steeds

-zoveel-

veel te veel om jou

Maar Julia,

't wordt nooit meer

als voorheen, nee

Julia oh,

je voelt zo koud

Julia

't wordt nooit meer

als voorheen, nee

Julia oh,

En ik voel mij zo oud

En wat is gebeurd is voorbij

't is uitgepraat en wij

wij gaan ervoor

-opnieuw-

 Maar Julia

Julia oh,

je voelt zo koud

©Apollinaire MM-D  2020

Ga nu maar...        (Live)

Nooit gedacht,

nooit stilgestaan

bij 't idee dat jij zou gaan

Zo onwerkelijk

maar toch zo waar

Het maakt me droevig

Het maakt me kwaad.

Ga nu maar, het is jouw tijd

Ga nu maar, al doet het pijn.

Nu ik stil sta, besef ik pas

dat jij er altijd voor ons was

En dit maakt het eens zo zwaar

Ook dat ik jou nooit heb bedankt

-of toch niet vaak genoeg-

Maar ga nu maar, het is jouw tijd

Ga nu maar, al doet het pijn

Ga nu maar, het is jouw tijd

Ga nu maar, al heb ik spijt.

En ik voel dat je nu naar me lacht

en gekkebekt tot ik weer lach

'k weet dat je nu naar me lacht

Dankuwel, dat je er was

Dankuwel, dat je er was.

Maar ga nu maar, het is jouw tijd

Ga nu maar, al doet het pijn.

Ga nu maar voor altijd!   :( :(

Wat ik voel is dankbaarheid

Wat er blijft is dankbaarheid.

-Wat er blijft is dankbaarheid-

©Apollinaire MM-D  2020

De afwas     (live)

Veel te stil in het huis 

te stil voor normaal

geen gekibbel, geen traan

de afwas liet ze staan

Al haar kasten zijn leeg

de flessen in het rond

in de stilte die weegt

doorheen m'n dronken hoofd

Ze zei:"je kiest duidelijk voor haar.

Je praat en je slaapt alleen met haar

Voor mij is het klaar

Hier, je fles het is gedaan!"

Veel te stil in het huis

Zelfs de afwas liet ze staan !!

In de stilte die weegt

O, m'n hoofd weegt

O, m'n hoofd weegt

O, m'n hoofd...

G-Wat er blijft is dankbaarheid-

©Apollinaire MM-D  2020

Hey wakati

mzee huangalia mbele                  

maono yake ni blur                      

wakati wake umefika            

naye anamwuliza    

hey wakati,                                         

miaka yangu yote imeenda wapi?

ndoto zangu na ukweli wangu       

niliamini                                             

mzee humwambia maisha yake     

na kile anajuta                                                               

hofu yake                                                               

kuwa mwoga                                                                     

marafiki na mpenzi

hey wakati,                                         

miaka yangu yote imeenda wapi?

ndoto zangu na ukweli wangu       

niliamini 

niliamini                                            

Na hey wakati,                                                       

mpenzi wangu yuko wapi                                       

nipeleke kwake                                                     

kabla ya unichukua nawe

©Apollinaire MM-D  2020                                 

Thema: Dingen rechtzetten voor meneer de Tijd je komt te halen

De ballade gaat over een stokoude man die weet dat z'n tijd (wakati) gekomen is. En plots staat ineens meneer de Tijd naast hem...

De oude man vertelt de Tijd over z'n leven en biecht hem op dat hij onderweg z'n idealen en beste vrienden verloochende alsook z'n grote liefde achterliet.

Vol berouw vraagt hij meneer de Tijd om hem nog voor één keer naar z'n geliefde te brengen vooraleer meneer de Tijd hem voor altijd meeneemt.

Namawate

Mbutu esalikoya

Kimia ekoti na mboka

Mulili O, mulili

Eso kobenga munguna

Namawate

Namawate

Tozako banga banyama

Tozako banga ko banga ka muntu

Munguna namawate

Namawate

Mbutu esalikoya

Kimia ekoti na mboka

Koloba lisusute

Lisusute, lisusute, lisusute

Tozako banga banyama

Tozako banga ko banga ka muntu

Munguna namawate

Namawate

©Apollinaire MM-D  2003

Thema: Een aanklacht tegen het feit dat vrouwen nog steeds gebruikt worden als oorlogstactiek.

Het erge is dat de gruwelijk mishandelde vrouwen er vaak bovenop ook nog eens door hun eigen gemeenschap in de steek gelaten worden.

Het lied is een, in (Lingala) poëzie-vorm geschreven, met de benadrukking om vrouwen te koesteren ipv vrouwen (én meisjes) te mishandelen.

Mede ingezongen door een voormalig persverantwoordelijke van Buitenlandse Zakens die op de hoogte was van de werkelijke gruwel tegen vrouwen in N-Oost Congo. Alsook een voormalig VN-medewerkster en voorvechtster tegen de straffeloosheid van vrouwen als oorlogsmiddel.

Tshiena

Tshiena mumanya to

C      G    am   C

Tshiena mumanya to bwa bana

F       C             G                            C

Badi bafua mwitu

G     am         C       F

Bafua mwitu

G        C           G

Ngambile mama-ye

C      G am C

Ngambile mama-ye bwatshini

F       C          G                              C

Badi bafua mwitu

G     am     C           F

 Bafua mwitu

G        C           G

Mudi mupanga disanka

G       am                    G

Mudi mupongo mubi

          am                 G         

Mudi dikenga dikola

                    am      G

Mwaba udi lufu

                  am E

(na tweede refr)

Lukwindila

G             C

Nyengi wa kamba ne

C          G                       C

Mbimpe kubwa nyoka ne (hehe  hehehe)

               G                      F                   G

Bafua mwitu    Bafua mwitu   Bafua mwitu   Bafua mwitu...

           C            G         C           G        C            G        C

Bwatshini mama-ye              Bwatshini mama-ye         Bwatshini mama-ye...

©Apollinaire MM-D  1996

Thema: wie of wat schuilt er achter het conflict?

Al meer dan een kwart eeuw woedt er een oorlog in het N-O van Congo. Zelfs de allerduurste VN-missie kan het conflict maar niet bedwingen. Wat schuilt daarachter? Welk mechanisme houdt dit in stand en wie haalt daar voordeel uit? De realiteit van de waarheid is zo hard en confronterend dat we verkiezen om er doof voor te blijven.

In 2021 is het exact 25 jaar geleden zijn dat ik Tshiena scheef. Dit naar aanleiding van beelden van een grote groep vluchtende mensen zwervend door de bossen van Congo. Ze werden al wekenlang opgejaagd door milities. Een filmploeg vond het totaal uigrputte volk. Eensklapswas daar het indringende beeld van een stervend, schattig klein meisje die haar laatste woorden prevelde. Recht in onze ogen kijkend. Alsof ze ons nog iets tegen ons wilde zeggen voor ze heen zou gaan...

"Jouw Afrikaans liedje ontroerde me. Ik begreep geen woord van die Afrikaanse taal maar ik voelde meteen aan dat het je nauw aan het hart ligt. Dat is nou wat ik noem een liedje met een lach en een traan".

-Toots Thielemans-

Hier hoor je de stem van een stervend meisje in de wouden van Congo die ik Mira doopte... Mira die vandaag een jonge vrouw zou geweest zijn. Zo zijn er in Congo al miljoenen, directe en indirecte slachtoffers te betreuren. Mira staat voor zovele lijdende kinderen onder het geweld van het spel der grote mensen. Je vindt ze overal in de wereld. Ook hier bij ons.

Extra songs uit de oude doos:

Uitzondelijke omstandigheden vragen uitzonderlijke maatregelen: Door de anullatie van concerten door de pandemiemaatregelen zijn er heel wat inkomsten en dus ook budgetten mislopen. Maar de nood voor fondsen in Congo is zo groot dat ik alsnog enkele nummers wil aanbieden:

• Daisy Vaak kiezen jonge mensen voor een definitieve uitweg bij een tijdelijk probleem
• Anna anno'96 met Kadèr Gürbüz.
• Lucie anno'99 met de gitaar van Steff Kamiel Karlens.
• De jongen van weleer geschreven voor de moeke van Pol Goossens
• Wo Hasseen Wadian
• Maar je moeder zei anno 1991 Vaak besft men de diepgang van de liefde van de andere niet
• Rust anno 1996 Liefdesverdriet
• 1302

mijn wensgedachte:

Dus, beste fans van Thuis (Kadèr, Pol Goossens) en Stef Kamil Carlens: ik bied jullie de nummers gratis aan in de hoop dat er van jullie genoeg mensen zijn die een steunbedrag willen doneren. Indien 1/100 = 10.00 van de dagelijkse Thuiskijkers 2 € zouden schenken kunnen de projecten in Congo gerealiseerd worden. Alvast bedankt in naam van Twende.

Daisy

Daisy klopt aan m’n deur maar ik blijf in bed

Ze schrijft mij een brief

Doch ‘k snap het niet

Ze schrijft: "jongen, ik wil met jou praten

nog één keer bij jouw slapen

M'n nachten zijn zo stil en

‘k voel me zo alleen,

hopeloos en kil

niemand om me heen”

M’n deur bleef altijd wel open voor een nieuwe meid

Meisjes van mijn dromen

ach, meisjes zonder spijt

Ik denk: “Daisy, je kunt het me niet vragen

Oh, denk toch aan die dagen die volgen

en daarbij wij hebben het geprobeerd

Eindeloze strijd

en ‘t liep totaal verkeerd”

Tranen in jouw ogen dat je werkelijk lijdt

Zal ik ze maar drogen, ‘k voel een beetje spijt

Zag ik je daar niet dolen, eenzaam op die brug

Voel je je zo verloren

ach, ik kom terug bij jou

Ik denk: “morgen deel ik al jouw zorgen

en dromen we geborgen

We nemen alle tijd en maak ik jouw ontbijt

Maar ‘k ben nu niet alleen

Nee, nu heb ik geen tijd”

Ik roep Daisy: “Ik wil met je praten

en naar de sterren gapen

Zoals we vroeger lagen in de zaligheid

Jij, hier dicht bij mij

het Madeliefje ben jij”

Ik huil: “Daisy, waarom toch die trots en nu

en dan zo plots

Ik voel me zo alleen, jij bent er niet meer

Mensen om jou heen

Staren op, ze staren op jou neer.”

©Apollinaire MM-D  1990
 

Uit is uit dacht ik. Maar Daisy dacht er anders over

Dit is mijn allereerste compositie. Geschreven tijdens mijn Erasmus-periode in Parijs geschreven. Met grote dank aan Rita, de vrouw van mijn Colombiaans gastgezin vanwie ik de toelating kreeg om de snaren van hun dochters peperdure klassieke gitaar links om te plaatsen.

Vaak vroeg ze om het lied te spelen. Op een avond verraste ze me met Colombiaanse muzikanten uit te nodigen en we speelden de ganse avond samen. Ze vonden niettegenstaande ze geen woord begrepen van het lied heel aandoenlijk. Rita kreeg altijd tranen in haar ogen en zei: "Hay mucho sentimiento en esa canción. Qué triste debe ser escribir algo así y cantarlo así". Dan klapte ze in haar hand en ging naar de keuken om weereens een overheerlijk colombiaans menu te toveren die we dan samen met veel smaak en geklets verorberden. Nooit heb ik me zo thuis gevoeld op een andere plaats.

Oproep: ik zoek al jaren naar de familie om hen nog es kunnen zien of zelfs maar te spreken. Familie Hernadez met mama Rita (65-70jaar), papa Fernando (68-70 jaar), dochter Kari-bania (plusminus 47jaar) en zoon Joachim (42jaar). Ze woonden in ('90) Rue de la Bièvre, Bourg-la-Reine (Parijs). Vriendin van het huis , eveneens Colombiaans Angela Gonzales (50 jaar) Parijs. Als er iemand me zou kunnen helpen... Grote dank bij voorbaat.

Wat belangrijk is aan dit liedje is dat ik in die periode in duet speelde en we in korte tijd  verschilldend concerten speelden, eveneens 2X op de nationale radio waren en bovendien meerdere malen gevraagd werd om bij andere bands te spelen.

Iets weerhield me om deze weg van roem te bewandelen. Toen ik dit lied aan het schrijven was, wist ik het. Ik wil enkel liedjes schrijven. Ik kreeg dan ook vaak de smalende opmerking een 'zolderkamermuziekant' te zijn. Om me nog net geen 'looser' te noemen :) :)

Wo hasseen Wadian

Anna schrijft een boek, haar dromen

Anna leeft in het huis

want mensen schreeuwen

mensen gooien

boeken branden maar Anna... schrijft.

En Anna schrijft een boek

through a man a wife a child

the child in you and me

Kinderleed in de strijd

de pijn en helse kou

En Anna wordt, ja zij wordt een vrouw.

Like I’m dreaming now

you’ll comfort me as I seek

Like I’m dreaming now

I know one day we’ll be

but hold now,

hold me tight

hold me close

'cause I’m losing

She losing hope

losing hope

Anna schrijft een boek vol dromen

      Anna writes, Anna writes her dreams

Anna, jonge vrouw in het huis

Jouw tedere lach wordt nooit verloren

      your smile will never be lost

maar Anna, er heerst verraad

Ja Anna, voor jou wordt het te laat.

©Apollinaire MM-D  1995

Opgenomen in 1996 en remastered in 2020.

Thema: Tranen smaken over de ganse wereld even zout.

Anna: was het koosnaampje van Annelies -Anne- Frank.

Het lied is een pleidooi tegen oorlog. Vooral tegen de mensonwaardige omstandigheden van kinderen in oorlogen en conflicten.

Actrice Kadèr vertelde me over een pakkende rondleiding doorheen het Anne Fank-huis. Dit in voorbereiding van de musical ('Je Anne' anno'94) waarin Kadèr Anne Frank vertolkte. Toenmalige helpster en kennis van de familie Frank, Miep Gies, vertelde over Anne en hoe het leven toen was voor het meisje en haar familie. 

Graag wou ze dus meezingen in het lied dat ik schreef na het lezen van een artikel over de geschiedenis van het dagdoek. Over hoe Miep het dagboek gaf aan Anne. Het dagboek na de razzia op de vloer vond en het 8 maanden na de oorlog - vemoedend dat Anne niet meer zou terugkomen- gaf aan haar vader (de enige overlevende van de onderduikers). Ze overhandigde het dagboek aan Otto met de woorden: "Hier, dit van je dochter Anna!"

De alllergrootste onderscheiding door MIEP GIES:

Een joodse vrouw vroeg me om het lied op te sturen naar Miep Gies met de uiting van ons respect voor haar en alle andere mensen die tot op vandaag hun eigen welzijn riskeren voor dat van een ander. Miep antwoordde in een brief erg ontroerd te zijn door het lied en de tekst. Dit te mogen ontvangen van deze merkwaardige vrouw die dergelijke levensomstandigheden doorlopen heeft betekende voor mij de allergrootste erkenning die ik als muzikant ooit kon krijgen.

Enkele maanden later stierf Miep op honderdjarige leeftijd.

Volgende nummers zijn oude opnames teruggevonden op cassettebandjes. Gedigitaliseerd en (zogoed en zokwaad mogelijk) ontruisd door Studiomannen Rudy Opdebeeck, Raf Declerque en Pieter van Eqcuus. Bovendien gratis. Bedankt mannen!